Eksploratorzy

Piran to urocze słoweńskie miasteczko położone na półwyspie. Przy dobrej pogodzie widać stąd wybrzeże włoskie. Historia miasta sięga czasów rzymskich. Swój ślad odcisnęły tutaj Bizancjum i Wenecja. Wenecki lew ozdabia m.in. ratusz. Piran stanowił część napoleońskich Prowicji Iliryjskich, Austrii, po I wojnie – Włoch, a następnie Jugosławii. Miasto leży na zboczu góry, od strony lądu otaczają go pozostałości murów obronnych. Od nich też rozpoczynamy naszą wędrówkę po mieście.





Z góry rozpościera się fantastyczny widok na czerwone dachy miasteczka i na Adriatyk. Piran porównywany jest do chorwackiego Dubrownika, chociaż znacznie mniejszy.





Wąskimi, brukowanymi kamieniem uliczkami schodzimy najpierw do pięknie usytuowanego na klifie kościoła św. Jerzego, którego początki sięgają podobno XII wieku. Jego wolnostojąca dzwonnica ma 47 metrów i wzorowana jest na kampanili z pl. Św. Marka w Wenecji.





Stąd schodzimy na koniec półwyspu, w świat wielkich kamieni, gdzie za latarnią morską napotykamy Syrenkę, która poświęciła wszystko włacznie z życiem dla ukochanego księcia.





To chyba najpiękniejsza z baśni Andersena, no może poza „Dziewczynką z zapałkami”.

Kawałek dalej trafiamy na kościół św. Klemensa (Matki Boskiej Zdrowia).



To drugie wezwanie otrzymał w XVII wieku, podczas jednej z epidemii. Piękne musiało być jego wnętrze. Obecnie oczekuje na renowację.



Mijamy kołyszące się w porcie kolorowe łódki



i wychodzimy na główny plac Piranu - (Tartinijev trg). Przy nim usadowił się XIX-wieczny ratusz ze wspomnianym weneckim lwem







I pomnik Giuseppe Tartiniego – kompozytora i wirtuoza skrzypiec, urodzonego w Piranie, który żył na przełomie XVII i XVIII wieku.

Widać stąd na wzniesieniu potężną bryłę kościoła św. Jerzego



Tartinijev trg do XIX wieku był basenem portowym, który następnie zasypano. Przy nim mieści się charakterystyczny czerwony budynek tzw. Wenecjanka – kamieniczka wybudowana w stylu weneckiego XV-wiecznego gotyku
oraz XIII-wieczny kościół św. Piotra.





Piran to miasteczko pełne uroku, kwiatów, wąskich brukowanych uliczek i zapachu morza.





Razem z Koprem i Izolą stanowią swoiste Trójmiasto, ale wg mnie jest to nr 1 słoweńskiego wybrzeża.

My naszą wyprawę również rozpoczynamy od murów obronnych. Koniecznie trzeba na nie wejść aby zobaczyć Piran z góry. Następnie kierujemy się na Rynek Tartini (Tartinijev trg), który stał się głównym rynkiem miasta z końcem XIII wieku. Jego dzisiejszy wygląd ukształtował się ostatecznie w drugiej połowie XIX wieku. Władze zrezygnowały z portu na rzecz przestronnego rynku. Dawny ośrodek handlu morskiego został zasypany, a na jego miejscu powstały placówki administracji publicznej (Siedziba Rady miasta i Sąd - Občinska i Sodna palača) oraz budynki mieszkalne. Rynek został nazwany na cześć sławnego wiolonczelisty i kompozytora urodzonego w Piranie Giusseppa Tartini (1692–1770).

_________________
Warszawiacy z krwi i kości...

Następnie kierujemy się do Katedry św. Jerzego. Przykatedralna dzwonnica szczególnie w miesiącach letnich, stanowi świetny punkt widokowy.
Czas się trochę ochłodzić. Kierujemy się nad morze. Rodzinka ma dość spacerów. Wskakujemy do morza.

_________________
Warszawiacy z krwi i kości...

Kolejnym punktem naszej wycieczki jest Trg 1 Maja lub inaczej zwany Prvomajski trg, który stanowił kiedyś serce miasta. To tutaj odbywają się lokalne imprezy, a mieszkańcy spotykają się na lampkę wina. Na samym środku rynku znajduje się wielka fontanna zbudowana w 1775, która w okresie suszy pełniła rolę zbiornika na wodę deszczową.
Następnie kierujemy się na Kidricevo nabrezje czyli miejscowy, niewielki port.

_________________
Warszawiacy z krwi i kości...

Z portu kierujemy się na okoliczne wzgórza ale mniej uczęszczanymi szlakami. Tutaj również widoki są przednie.

_________________
Warszawiacy z krwi i kości...