Eksploratorzy

Obiekt zlokalizowany jest przy al. Korfantego, nieopodal granicy z Siemianowicami
Trochę historii:



http://www.silesiasa.pl/o-nas/historia/
Archiwalne zdjęcia:
http://katowice.fotopolska.eu/Katowice/b56186,Cynkownia.html
https://audiovis.nac.gov.pl/obraz/55152/
http://3.bp.blogspot.com/-05w89Kb3ocE/UkMT0czzZiI/AAAAAAAAQPw/U-DjTWpaVyw/s1600/HUTA+CYNKU+_(1).jpg
http://mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/97516780.jpg
i jeszcze trochę tego w sieci się znajdzie...
Do dziś funkcjonuje walcownia zlokalizowana przy ul. Konduktorskiej i to od niej może zacznę.
Gdy z jej rejonu podąży się na północny zachód, oczom ukazują się ślady i pozostałości. W późniejszych postach pojawią się budynki ocalałe, lecz o zmienionym przeznaczeniu.

Na południe od zwiedzanych teraz rejonów, a na zachód od walcowni (o zbiegu al. Korfantego i ul. Konduktorskiej)
znajduje się staw, który używany był do celów chłodniczych. Zaniechałem napawania się jego widokiem, ze względu
na wypoczywających nad nim zakapturzonych młokosów. Przez pustkowie i przerwę w ogrodzeniu dochodzimy do
al. Korfantego, by podążając nią na północ dotrzeć do kompleksu budynków.

Zapomniałem rzec, że na pustkowiu z poprzedniego posta znajdowały się bocznice kolejowe, zarówno szeroko-, jak i wąskotorowe.
W dużym szarym budynku, mieszczącym obecnie szkołę (z aulą na 700 osób), znajdowała się łaźnia i zakładowa stołówka.
Z kolei obok przystanku przy ul. Gnieźnieńskiej stał bar piwny, odwiedzany przez Hutników również podczas przerw w pracy.
W budynku mieszczącym sklep meblowy znajdował się z kolei młyn do mielenia rudy cynkowej.
Pomiędzy "meblami" a szkołą znajdowało się wejście na teren Zakładu, po którego prawej stronie mieścił się magazyn broni.
Był on częściowo przykryty ziemią.

Informacje, które podaję, uzyskałem od byłego Pracownika Huty (był nim od lat 60-tych do emerytury), który zagadnął mnie
pod budynkiem szkoły. Jeśli chodzi o schody prowadzące do wejścia, to kafelki pochodziły z Włoch i zostały zamontowane
w roku 1972. Pracownicy wyładowywali je bezpośrednio z samochodu, bez użycia wózków widłowych.
Napotkany Jegomość wprowadził mnie też na chwilę po schodach. Na prawo od nich znajdowało się wejście,
a na prawo od drzwi do ściany przytwierdzone były zegary (osobny dla wejść i wyjść i ten całkiem po lewej jako rezerwowy),
do których przykładano karty pracownicze (zachowały się kwadratowe ślady). Za zegarami znajdowała się stróżówka, w której
przebywali uzbrojeni strażnicy. Stróżówka mieściła się także na lewo od schodów.
Na lewo od zegarów znajdowało się przejście do innych, już nieistniejących budynków Zakładu.
Po skończonej pracy Hutnicy przechodzili pomostami do łaźni i stołówki (ostatnie zdjęcie).

Znalazłem w sieci jeszcze takie ujęcie Huty od strony zachodniej:
http://i116.photobucket.com/albums/o5/kattowitz1900/cynwe.jpg

obrazujące nieco rozmiar Zakładu.
Po lewej stronie widnieje zachowany szary budynek szkoły i przylegający do niego od południa mniejszy obiekt
(jako tako można porównać ze zdjęciem poniżej).
Mój Przewodnik opowiadał mi jeszcze o używanych do wytopu muflach, mieszczących zmieloną rudę zmieszaną z węglowym groszkiem.
Z wytopu odzyskiwano proszek cynkowy, używany dawniej do produkcji farb (te z kolei stosowano do ocynkowywania powierzchni metalowych).
Ponoć proszek ten transportowano w różne rejony świata (na teranie Zakładu znajdowała się ukazująca to ścienna mapa) z użyciem 20-litrowych
baniek do mleka.
Według relacji ustnej Huta zatrudniała 7 tys. osób. W katowickim Obiekcie siedzibę miała dyrekcja, zarządzająca Zakładami Cynkowymi zlokalizowanymi
w Szopienicach, Świętochłowicach, Piekarach Śląskich oraz Bukownie.
Co do obsługujących Hutę torów kolejowych, to zachował się chyba jeszcze wiadukt nad ul. Kozioła (widziałem go jeszcze 3 lata temu).
Na północ od sklepu meblowego znajdują się jeszcze zaadaptowane do celów biurowych odrestaurowane budynki, powstałe w latach 30-tych XIX wieku.

Niestety wiaduktu na ulicy Kozioła już nie ma. Zniknął niedawno. Koło huty znajdowała się kiedyś również pasażerska stacja kolejowa Wełnowiec. Budynek stacyjny zniknął chyba na początku lat 90-tych. Tu można go zobaczyć:
http://welnowiec.katowice.eu/2012/08/tu ... welnowiec/

Jako że

https://pl.wikipedia.org/wiki/Huta_Silesia
może zasadnym było by podpiąć ten wątek pod temat huty cynku w Świętochłowicach - Lipinach
https://www.eksploratorzy.com.pl/viewtopic.php?f=242&t=32144&hilit=huta+silesia

Na terenie wełnowieckiego zakładu w ostatnich latach nie za wiele się zmieniło - dokonano rozbiórki środkowej części ze schodami, jeden z budynków zaczął się z lekka sypać,
a teren huty został nieco szczelniej ogrodzony.
Maj 2016

Walcownia w lach 20 XX wieku https://slaskie.fotopolska.eu/1106315,foto.html?o=b56186
Wyposażenie podobne do walcowni w Szopienicach. A jak teraz wygląda? Ma ktoś możliwość wykonać kilka zdjęć wnętrza walcowni?

Nie.
Niezależnie od formy organizacyjnej, były to dwa oddzielne zakłady, całkowicie "rozłączne terytorialnie".

_________________
Jeśli gdzieś nie wyświetlają się moje zdjęcia, proszę o PM.

Jeśli myślimy o tym samym budynku (a podane przez Ciebie zdjęcie podpięte jest pod cynkownię), to nie istnieje on od 17 lat.

_________________
Слава Україні!

Ja o tym budynku .Co prawda Insegrim o nim napisał i załączył zdjęcie 6 lat temu : "Do dziś funkcjonuje walcownia zlokalizowana przy ul. Konduktorskiej i to od niej może zacznę."
download/file.php?id=236539
A ja tam już nie byłem lat hoho albo i dłużej. Jakoś mi nie po drodze.
http://www.silesiasa.pl/kontakt#google-map

Zachował się za to wiadukt położony znacznie bardziej na wschodzie, a mianowicie przebiegający nad ul. Siemianowicką na Dąbrówce Małej. Biegnące w tym kierunku od huty
tory zbiegały się następnie z linią kolejową prowadzącą z Siemianowic Śląskich w stronę Szopienic. Jeszcze przez przedstawianym wiaduktem, na północ od torów
na mapie ORSIP znaleźć można jeszcze obiekt określony nazwą "Huta Wełnowiec" (obecnie jest tam firma AMS Metal, położona pod adresem Siemianowice Śląskie, ul. ChHemiczna 5).
https://geoportal.orsip.pl/gis/apps/webappviewer/index.html?id=c0fdc8732bfa43089d962a1fbc2bd25c
Mapa ORSIP z roku 1958 nie sięga wprawdzie do wspomnianej wcześniej ul. Koźlej ale na moje oko jest to ta sama linia, co nitka biegnąca do Dąbrówki Małej.